سخت دشوار ست تنها ماندن از دلدار خویش

با که گویم حال تنها ماندن دشوار خویش

مرده را حسرت زمردن نیست هست از بهر آنکه

باز می گیرند زوهم صحبتان دیدار خویش

هر که روزی ناوکی خوردست او داند که چیست

درد مجروحی که نالد از دل افگار خویش

راز با دیوار هم گفتن نمی آرم ازانک

گوشها می بینم از هر سو پس دیوار خویش

گفته ای گه گه که خواهم کرد کارت را به هجر

کار من کردی و کردی ، عاقبت آن کار خویش

خسروا پهلوی من شین ساعتی دل ده مرا

زانکه دل می افتدم از گریه های زار خویش